Een vrijzinnig probleem

Zeg ken jij de Mosselman? Kees Mosselman, wel te verstaan? Deze voorzitter van de vrijzinnige Nederlandse Protestanten Bond (NPB) deed met Kerst 2009 namelijk een oproep om als vrijzinnige kerken te fuseren. Zoals het Protestanten betaamt — of ze nou orthodox of vrijzinnig zijn – werd een comité geformeerd om er mee bezig te gaan en op 8 juni 2011 presenteerden zij hun onderzoeksrapport Gevangen in vrijzinnigheid. Een titel die elke orthodoxe en evangelische gelovige uit het hart gegrepen is!

Na de oproep van Mosselman gingen vertegenwoordigers van verschillende vrijzinnige groepen en kerken zoals de NPB, Remonstrantse Broederschap, Doopsgezinde Sociëteit en Vereniging van Vrijzinnige Protestanten (VVP) met elkaar praten. Het leidde tot meer contact en een verhoogde Fair Trade koffie- en theeconsumptie, maar niet tot een fusie. Ferd van Koolwijk (ja, inderdaad Ferd, die vrijzinnigen moeten alles anders doen) zegt in het rapport dat het erg jammer is dat de andere kerken die stap niet willen nemen, want “onze NPB is al zo klein geworden en hoe kunnen we als Protestanten anders onze bezigheden rond boeddhisme, esoterie en humanisme door laten gaan?” (hij heeft het niet precies zo gezegd, maar dit haalde ik er uit.)

Wat is het probleem? Zoals de IKON het op Kerknieuws formuleert:

De kleine vrijzinnige kerken willen wel samenwerken, maar houden ook vast aan hun eigen identiteit. De Remonstrantse Broederschap (5600 leden) beroept zich de laatste jaren sterk op haar eigen identiteit en wil zich op deze manier profileren. De Doopsgezinde Sociëteit (8000 leden) maakt onderdeel uit van een wereldkerk en wil haar historische identiteit niet wegdoen. De VVP (2000 leden) ziet het als haar opdracht te staan voor het vrijzinnige geluid binnen de Protestantse Kerk.

De vrijzinnigheid wordt steeds kleiner en raakt steeds meer verdeeld. ‘God zij dank’, hoor ik een aantal orthodoxe gelovigen zeggen. De vrijzinnigen zien het met pijn in het verstand gebeuren. Hoe kan er zo getwijfeld worden aan hun twijfel? Samengaan lijkt dus een logische stap. Maar ook al zijn de verschillen voor elke buitenstaander met geen mogelijkheid te benoemen, toch spelen ze volgens de betrokkenen een grote rol.

Er mag in vele vrijzinnige kerken dus wel getwijfeld worden aan het bestaan van God, aan de Drie-eenheid, aan de godheid van Jezus, aan kruisdood en opstanding, aan alle aspecten van de bijbel, aan de grote stroom van de christelijke traditie. Maar er mag beslist geen vraagteken achter de eigen identiteit gezet worden! Er zijn grenzen!

We kunnen nu in ieder geval samen zingen:

Samen kennen wij Kees Mosselman!
Kees Mosselman.
Kees Mosselman.
Samen kennen wij Kees Mosselman.
Gevangen door vrijzinnigen.

Sterkte Kees!

Getagd: bijbel, christelijk geloof, interreligieus, vrijzinnigheid

Posted in: religie, theologie